Jo Sporck

Jo Sporck bespeelt de vleugel van Maurice Ravel

Jo Sporck (1953) heeft met zijn composities een heel eigen plek veroverd. Eigenzinnig, dat zeker. Maar vooral intens, lyrisch, muziek die de luisteraar op het puntje van de stoel doet zitten. Van de trend tot vernieuwing neemt hij afstand: “Vernieuwing gebeurt uit innerlijke noodzaak, niet omdat het zo hoort.” Jo Sporck groeit op in Heerlen, zijn muzikale vorming begint in het kerkkoor. Pianolessen volgen die leiden tot een solistenopleiding piano aan het conservatorium in Maastricht. Na zijn solistenopleiding verhuist hij naar Tilburg. Daar vervolgt hij  zijn studie met lessen compositie bij onder andere Jan van Dijk en Hans Kox. In 2013 ontvangt hij de grote zilveren legpenning van Tilburg als blijk van dank voor zijn inzet voor de stad.

Muziek en ruimte
Ruimtelijke effecten zijn wezenlijk in zijn muziek sinds het ontstaan van zijn Spacemusic voor strijkers, zangers en hobo. Zijn idioom is herkenbaar en uniek. Hij gebruikt meestal zelf ontwikkelde toonformules met melodische  en harmonische consequenties. Een onmiskenbaar eigen handschrift, sterk polyfoon getint, manifesteert zich in alle genres. Vooral veel kamermuziek prijkt op zijn werkenoverzicht, naast orkestwerken, werken voor koor en theatermuziek.  Zijn kamermuziek verscheen op CD bij het label Etcetera: For Silent Days en vond in de pers in binnen- en buitenland een warm onthaal. Zijn muziek is onder andere verkrijgbaar bij Hoche-Verlag Duitsland en MuziekCentrum Nederland.

Initiatieven en activiteiten 
In Tilburg is hij initiatiefnemer en 12 jaar lang voorzitter van het succesvolle kamermuziekpodium De Link. Ook laat Sporck regelmatig van zich horen als organisator en initiator: van luistercursussen tot debatten over de toekomst van serieuze muziek. Zijn scherpzinnige  muziekrecensies, onder andere voor het Brabants Dagblad, waren jarenlang ijkpunt en inspiratie voor liefhebbers. Als componist is hij actief in binnen- en buitenland.  In 1983 stond  orkestwerk van hem geprogrammeerd  tijdens de Gaudeamusmuziekweek. Daarna volgden vele uitvoeringen tijdens festivals in Moskou (waaronder Moskou herfst), Montevideo, New York (Charles Ives Festival), Seattle (Music of the New Mystics), Antwerpen (Festival van Vlaanderen), Klagenfurt (Wörthersee festival), Sint Petersburg (Witte nachten) en Den Bosch (November Music).  

De pers over Jo Sporck
(The Strad, Catherine Nelson)
“…Jo Sporck heeft een persoonlijk en meeslepend muzikaal idioom, zijn werken zijn delicaat van structuur en dragen een levendige klankwereld in zich. … (hij heeft) een gave voor fonkelende lyriek, zijn taal is conflictueus en tegelijkertijd goddelijk.”

(International Record Review, John Kersey) 
“Jo Sporck is een componist met een indrukwekkend veelzijdig oeuvre. Zijn muziek loopt over van muzikale ideeën, korte ontkiemende motieven stuwen zijn muziek voort in uitwaaierende episodes. ... Uitzonderlijk toegespitste creatieve visie.”

(Luister, Maarten Brandt) 
“In Space I, waar de componist de kunst prima verstaat de aandacht door middel van slechts enkele gegevens vast te houden, gezien de fascinerende wijze waarop er op basis van de sobere uitgangspunten een rijk betoog ontstaat.”